Οι θεατρικοί συγγραφείς ( Ρένο Ντότσι, Γιώργος Δελής, και Γαλατία Κοντού) έχουμε αναλάβει να γράψουμε το σενάριο του έργου μας με τίτλο "Δέησις- η προσευχή μιας τραγικής μάνας".
Στο έργο μας ο αφηγητής παίρνει το λόγο:
Αφηγητής
Ήταν κάποτε μια μάνα κι ένας γιος. Ο γιος αποφάσισε να πάει στα καράβια. Έγινε ναυτικός. Περνούσε δύσκολα και κάθε μέρα νοσταλγούσε το χωριό και το σπίτι του. Πεθύμησε τη μάνα του. Έτσι αποφάσισε να της γράψει ένα γράμμα.
Στο έργο μας ο ναύτης γράφει ένα γράμμα στη μάνα του:
Τρίτη 20 Νοεμβρίου
Αγαπημένη μου μάνα,
εύχομαι το γράμμα μου να σε βρίσκει με υγεία και χαρά. Κι εγώ από υγεία είμαι καλά. Η ζωή μου κυλά ανάμεσα στη ρουτίνα της δουλειάς και τη στεναχώρια που είμαι μακριά. Ανάμεσα στη φουρτούνα, τη γαλήνη, τη χαρά και τη λύπη. Είναι δύσκολο, μάνα μου, να ταξιδεύουμε στον ωκεανό, να κάνουμε όλες τις δουλειές και να βλέπουμε όλο τους ίδιους ανθρώπους. αλλά η θάλασσα, μάνα μου, έχει και πολύ ωραίες στιγμές. Βλέπεις μέρη που δε θα συναντούσες ποτέ στη ζωή σου. άλλες φορές παλεύουμε με τα κύματα κι άλλες η θάλασσα είναι "λάδι". Αυτή τη στιγμή που σου γράφω έξω έχει μεγάλη φουρτούνα. Ο άνεμος φυσάει δυνατά και το καράβι κουνιέται σαν καρυδότσουφλο. Μην ανησυχείς όμως , μάνα μου, είμαι καλά. Κάτι τέτοιες φουρτούνες τις έχουμε κάθε φορά που ταξιδεύουμε!! Πεθύμησα, μάνα, το φαΐ σου! Εδώ τρώμε όλο κονσέρβες και στεγνό φαγητό. Και το κρεβάτι μου το πεθύμησα. Εδώ κοιμόμαστε σε κάτι τρώγλες όλοι μαζί ο ένας δίπλα στον άλλο. Και τα ρούχα μας βρωμάνε. Αυτά μάνα, είναι τα νέα μου. Ο νους μου είναι πάντα σε σένα και το χωριό μας. Όταν γυρίσω με το καλό θα σου φέρω ένα καινούριο παλτό για να μην κρυώνεις το χειμώνα. Μην ανησυχείς, μάνα μου, να προσεύχεσαι μόνο για μένα. Να πας στο ξωκκλήσι της Παναγιάς και ν' ανάψεις λαμπάδα. Στεναχωριέμαι μάνα που τα μάτια σου θα είναι θλιμμένα. Μα μη νοιάζεσαι, θα γυρίσω σύντομα και θα χαρείς. Μου λείπει η ζεστασιά του σπιτιού μας και έχω στο νου μου πάντα την ευχή σου. χαρές και λύπες σου χαρίζει η θάλασσα, μάνα μου και τις ζω και τις δυο. Κάνω κουράγιο μέχρι να σε σφίξω στην αγκαλιά μου.
Σε φιλώ γλυκά, ο γιος σου.
Αφηγητής:
Το γράμμα δε φτάνει ποτέ. Η μάνα δεν ξέρει πως λίγο αργότερα η φουρτούνα τσακίζει το καράβι. Πράγματι την ίδια μέρα πιάνει βαριά φουρτούνα και το καράβι χτυπιέται στη θάλασσα σαν καρυδότσουφλο. Ο ναύτης χάνεται στα βάθη της θάλασσας. Η μάνα ανήξερη πηγαίνει στο ξωκκλήσι κι ανάβει ένα ψηλό κερί για την καλή τύχη του γιου της. 'Έπειτα μονολογεί:
Μονόλογος μάνας:
Αχ, Παναγιά μου παντοδύναμη και ελεούσα! Εσύ είσαι η μόνη που μπορεί να με βοηθήσει. Εσύ που ένιωσες τον πόνο του παιδιού σου, εσύ που στέκεις πάντα βοηθός όλων των ανθρώπων, φύλαξε το γιο μου. Έχε τον γερό και δυνατό ,Παναγιά μου. Δος του δύναμη να ξεπερνά τις κακοκαιρίες. Φύλαγε τον απ' τους κινδύνους της θάλασσας. Ευλόγησε το σπλάχνο μου και δος του κουράγιο και δύναμη. είσαι κι εσύ μάνα και καταλαβαίνεις τον πόνο μου. Κάνε να είναι καλός ο καιρός και ήρεμο το ταξίδι του. Να έχει ήρεμη θάλασσα και χωρίς φουρτούνες. Κάνε το θαύμα σου να γυρίσει γρήγορα ο γιος μου, Παναγιά μου, κι από μένα ό τι θες. Ας είναι καλά κι ας τον δω κι ύστερα ας πεθάνω. Είναι το πολυτιμότερο πράγμα που έχω στο κόσμο, Μεγαλόχαρη μου, και δεν θέλω να τον χάσω. κάθε μέρα θα έρχομαι, Παναγιά μου, και θα προσεύχομαι. Θα σου ανάβω λαμπάδες στο μπόι του παιδιού μου. Βόηθα το παιδί μου και έχε τη Σκέπη σου επάνω του πάντα. Μεγάλη να ' ναι η Χάρη σου, Παναγίτσα μου!
Αφηγητής:
Τι τραγική ηρωίδα που είναι η μάνα! Δεν ξέρει πως ο γιος της δεν θα έρθει πια. Ζει μέσα στην άγνοια. Και η εικόνα της Παναγίας δεν μπορεί να αντιδράσει. Η Παναγιά δεν μπορεί να βοηθήσει και γι' αυτό παρακολουθεί μόνο. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δακρύσει.
Στο έργο μας ο αφηγητής παίρνει το λόγο:
Αφηγητής
Ήταν κάποτε μια μάνα κι ένας γιος. Ο γιος αποφάσισε να πάει στα καράβια. Έγινε ναυτικός. Περνούσε δύσκολα και κάθε μέρα νοσταλγούσε το χωριό και το σπίτι του. Πεθύμησε τη μάνα του. Έτσι αποφάσισε να της γράψει ένα γράμμα.
Στο έργο μας ο ναύτης γράφει ένα γράμμα στη μάνα του:
Τρίτη 20 Νοεμβρίου
Αγαπημένη μου μάνα,
εύχομαι το γράμμα μου να σε βρίσκει με υγεία και χαρά. Κι εγώ από υγεία είμαι καλά. Η ζωή μου κυλά ανάμεσα στη ρουτίνα της δουλειάς και τη στεναχώρια που είμαι μακριά. Ανάμεσα στη φουρτούνα, τη γαλήνη, τη χαρά και τη λύπη. Είναι δύσκολο, μάνα μου, να ταξιδεύουμε στον ωκεανό, να κάνουμε όλες τις δουλειές και να βλέπουμε όλο τους ίδιους ανθρώπους. αλλά η θάλασσα, μάνα μου, έχει και πολύ ωραίες στιγμές. Βλέπεις μέρη που δε θα συναντούσες ποτέ στη ζωή σου. άλλες φορές παλεύουμε με τα κύματα κι άλλες η θάλασσα είναι "λάδι". Αυτή τη στιγμή που σου γράφω έξω έχει μεγάλη φουρτούνα. Ο άνεμος φυσάει δυνατά και το καράβι κουνιέται σαν καρυδότσουφλο. Μην ανησυχείς όμως , μάνα μου, είμαι καλά. Κάτι τέτοιες φουρτούνες τις έχουμε κάθε φορά που ταξιδεύουμε!! Πεθύμησα, μάνα, το φαΐ σου! Εδώ τρώμε όλο κονσέρβες και στεγνό φαγητό. Και το κρεβάτι μου το πεθύμησα. Εδώ κοιμόμαστε σε κάτι τρώγλες όλοι μαζί ο ένας δίπλα στον άλλο. Και τα ρούχα μας βρωμάνε. Αυτά μάνα, είναι τα νέα μου. Ο νους μου είναι πάντα σε σένα και το χωριό μας. Όταν γυρίσω με το καλό θα σου φέρω ένα καινούριο παλτό για να μην κρυώνεις το χειμώνα. Μην ανησυχείς, μάνα μου, να προσεύχεσαι μόνο για μένα. Να πας στο ξωκκλήσι της Παναγιάς και ν' ανάψεις λαμπάδα. Στεναχωριέμαι μάνα που τα μάτια σου θα είναι θλιμμένα. Μα μη νοιάζεσαι, θα γυρίσω σύντομα και θα χαρείς. Μου λείπει η ζεστασιά του σπιτιού μας και έχω στο νου μου πάντα την ευχή σου. χαρές και λύπες σου χαρίζει η θάλασσα, μάνα μου και τις ζω και τις δυο. Κάνω κουράγιο μέχρι να σε σφίξω στην αγκαλιά μου.
Σε φιλώ γλυκά, ο γιος σου.
Αφηγητής:
Το γράμμα δε φτάνει ποτέ. Η μάνα δεν ξέρει πως λίγο αργότερα η φουρτούνα τσακίζει το καράβι. Πράγματι την ίδια μέρα πιάνει βαριά φουρτούνα και το καράβι χτυπιέται στη θάλασσα σαν καρυδότσουφλο. Ο ναύτης χάνεται στα βάθη της θάλασσας. Η μάνα ανήξερη πηγαίνει στο ξωκκλήσι κι ανάβει ένα ψηλό κερί για την καλή τύχη του γιου της. 'Έπειτα μονολογεί:
Μονόλογος μάνας:
Αχ, Παναγιά μου παντοδύναμη και ελεούσα! Εσύ είσαι η μόνη που μπορεί να με βοηθήσει. Εσύ που ένιωσες τον πόνο του παιδιού σου, εσύ που στέκεις πάντα βοηθός όλων των ανθρώπων, φύλαξε το γιο μου. Έχε τον γερό και δυνατό ,Παναγιά μου. Δος του δύναμη να ξεπερνά τις κακοκαιρίες. Φύλαγε τον απ' τους κινδύνους της θάλασσας. Ευλόγησε το σπλάχνο μου και δος του κουράγιο και δύναμη. είσαι κι εσύ μάνα και καταλαβαίνεις τον πόνο μου. Κάνε να είναι καλός ο καιρός και ήρεμο το ταξίδι του. Να έχει ήρεμη θάλασσα και χωρίς φουρτούνες. Κάνε το θαύμα σου να γυρίσει γρήγορα ο γιος μου, Παναγιά μου, κι από μένα ό τι θες. Ας είναι καλά κι ας τον δω κι ύστερα ας πεθάνω. Είναι το πολυτιμότερο πράγμα που έχω στο κόσμο, Μεγαλόχαρη μου, και δεν θέλω να τον χάσω. κάθε μέρα θα έρχομαι, Παναγιά μου, και θα προσεύχομαι. Θα σου ανάβω λαμπάδες στο μπόι του παιδιού μου. Βόηθα το παιδί μου και έχε τη Σκέπη σου επάνω του πάντα. Μεγάλη να ' ναι η Χάρη σου, Παναγίτσα μου!
Αφηγητής:
Τι τραγική ηρωίδα που είναι η μάνα! Δεν ξέρει πως ο γιος της δεν θα έρθει πια. Ζει μέσα στην άγνοια. Και η εικόνα της Παναγίας δεν μπορεί να αντιδράσει. Η Παναγιά δεν μπορεί να βοηθήσει και γι' αυτό παρακολουθεί μόνο. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δακρύσει.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
